CHP Kayseri Milletvekili Aşkın Genç, TBMM Plan ve Bütçe Komisyonu’nda yaptığı
konuşmada Cumhurbaşkanlığı ve bağlı kuruluşların 2026 yılı bütçesini eleştirerek, İletişim
Başkanlığı ve Diyanet İşleri Başkanlığı bütçelerindeki büyük artışa dikkat çekti. Genç,
bütçenin Türkiye’nin gerçek ihtiyaçlarından uzak olduğunu söyledi.
İletişim Başkanlığının 2024 yılında 5 milyar 57 milyon lira harcama yaptığını belirten Genç,
bu harcamanın 4 milyar 18 milyon lirasının mal ve hizmet alımlarına gittiğini vurguladı.
CHP’li Genç, konuşmasında şunları kaydetti:
“Cumhurbaşkanlığı ve bağlı kuruluşlarının 2026 yılı bütçesi Türkiye’nin hangi alana kaynak
ayırdığını, hangi alanlara ayırmadığını net biçimde ortaya koymaktadır. Bugün, özellikle, bir
kuruma dikkat çekmek istiyorum; İletişim Başkanlığı. 2024 yılında bu kurumun 5 milyar 57
milyon lira harcamış, bunun 4 milyar 18 milyon lirası mal ve hizmet alımları yani yapılan her 5
liralık harcamanın 4 lirası kampanyalara, reklamlara, tanıtım ve iletişim ihaleleriyle gitmiş. Her
100 liranın yaklaşık 80 lirası propaganda için, geriye kalan 20 lira diğer her şey için
harcanmış.
“KRİZ BÜYÜDÜKÇE İLETİŞİM BÜTÇESİ DE BÜYÜYOR”
Bu tablo bize neyi anlatmakta? İletişim Başkanlığı bir kamu kurumu olmaktan ziyade, sarayın
profesyonel propaganda ajansıdır. Bu yetmiyor, 2026 yılı için İletişim Başkanlığının bütçesi 7
milyar 560 milyon liraya çıkarılıyor. İki yılda yaklaşık yüzde 50’lik bir artış söz konusu. Günlük
hesaba vurursak sadece bu kurum için günde 20 milyon liranın üzerinde bir bütçeden söz
etmekteyiz. Her gün 20 milyon lira afişe, reklama, filmlere ve kampanyaya ve toptan algı
yönetimine gitmektir. Millet dişinden tırnağından artırırken kamunun iletişim yükü iki yılda
neredeyse yarı yarıya büyümüş. Kriz büyüdükçe iletişim bütçesi de büyüyor.
“İLETİŞİM BAŞKANI GELİP TEK CÜMLE KURMA ZAHMETİNE BİLE KATLANMIYOR”
Şunun da altını çizerek söylemek isterim ki bugün burada ne yazık İletişim Başkanımız yok,
bütçesini bizler tartışıyoruz ama kendisi gelip tek cümle kurma zahmetine bile katlanmıyor.
Buraya bakanlarımız geliyor, sizler geliyorsunuz ama ne yazık ki söz konusu bürokratlar gelip
bizle bütçeyi tartışmıyorlar. Ortada bu kadar büyük bir kaynak var, hesabı Meclise karşı
vekaleten veriliyor. İktidar için gerçek güvenlikten önce ne yazık ki algı güvenliği gelmekte.
İletişim Başkanlığının harcama kalemlerine baktığımızda da aynı eğilim karşımıza çıkıyor.
Tanıtım filmleri, ajans hizmetleri, kampanya satın alımları, dijital medya anlaşmaları, basın
ilişkileri ve ihaleleri; ne varsa paranın büyük bölümü ekranlara ve afişlere akıyor.
“DİYANET İÇİN GÜNDE YAKLAŞIK 478 MİLYON LİRALIK BİR KAYNAK KULLANIYOR”
Şimdi, gelelim Diyanet İşleri Başkanlığına. Diyanetin 2024 yılı kesin hesap gideri 97 milyar
259 milyon lira, 2025 yılı için 130 milyar 119 milyon lira ödenek ayrılıyor. 2026 yılına
geldiğimizde ise bütçe 174 milyar 389 milyon liraya çıkıyor yani iki yılda Diyanet bütçesi
yaklaşık 77 milyar lira artıyor, neredeyse 2 katına çıkan bir bütçeden söz ediyoruz. Günlük
karşılığıyla, Diyanet için günde yarım milyara yakın, yaklaşık 478 milyon liralık bir kaynak
kullanılıyor. Sormak isterim ki bu artış toplumsal ihtiyaçtan mı kaynaklanıyor yoksa siyasi
tercihlerden mi? Ve maalesef burada da aynı manzarayla karşı karşıyayız. Bugün burada
Diyanet İşleri Başkanımız yok, 174 milyarlık bütçesi görüşülürken gelip Meclise kendisi bir
cümleyle dahi hesap vermiyor, vermek istemiyor. İletişim Başkanının da Diyanet İşleri
Başkanının da gelmediği bir bütçe görüşmesinde sadece rakamları konuşmak zorunda
kalıyoruz çünkü bu kurumların başındakiler yüz yüze Parlamentoya hesap vermeyi tercih
etmiyorlar.
“BÜTÇE MİLLETİN BÜTÇESİ OLACAKSA KAYNAK ÖNCE YOKSULLUĞU AZALTMALI”
Bir tarafta İletişim Başkanlığı 5 milyarı aşan harcamanın 4 milyarı propagandaya gidiyor, iki
yılda bütçesi 7,5 milyara çıkıyor, günde 20 milyon liranın üzerinde iletişim parası harcanıyor,
başkanı buraya gelemiyor; diğer tarafta, Diyanet, iki yılda yaklaşık 77 milyar lira bütçe artışı,
günlük yarım milyara yakın harcama, onun başkanı da burada değil. Bu tablo bize şunu
söylüyor: Türkiye’de bütçe ihtiyaca göre değil, siyasete göre şekilleniyor. Toplumun gerçek
sorunlarına göre değil, sarayın siyasal tercihlerine göre şekilleniyor. Bu ülkenin vatandaşları
yoksulluk sınırının altında maaşla geçinmek zorunda bırakılırken, gençler iş bulmakta
zorlanırken, esnaf siftahsız dükkân kapatırken, emekli hayatta kalma mücadelesi verirken biz
burada şunu konuşuyoruz: Günde 20 milyon lira harcayan bir iletişim makinesi ve günde
yarım milyara yakın bütçeyle çalışan, bütçesi 2’ye katlanan bir Diyanet. Bu, bir tercih
meselesidir; biz bu tercihi doğru bulmuyoruz, biz bu tercihi adil bulmuyoruz, biz bu tercihi
Türkiye’nin gerçek öncelikleriyle uyumlu da görmüyoruz. Bütçe eğer milletin bütçesi olacaksa
kaynak önce yoksulluğu azaltmaya, eğitimi güçlendirmeye, üretimi artırmaya, adaleti ve
liyakati tesis etmeye gitmelidir; algıyı güzelleştirmeye, vitrin parlatmaya, propaganda
makinesini büyütmeyi değil.”